Ako moda ima tendenciju da bude umjetnost onda se kao takva može samo ostvariti kroz konkretan društveno angažovan kontekst. Ne mora nužno nuditi odgovore, ali mora postavljati pitanja. Mora biti dio savremene slike stvarnosti. Zašto?
Umjetnost radi umjetnosti nema utemeljenje u današnjici jer je svrha sama sebi.
Estetika radi estetike. Ograničena nametnutim opšteprihvaćenim normama “lijepog”. Tako ni moda radi mode ne može biti samo konstanta. Nepromjenjiva i sebi svrsishodna.
Ma koliko moda bila uticajna na specifične generacije, odražavajuci njihov psihološko-socijalni status, tek u savezu sa umjetničkom imaginacijom može doprijeti do srži onoga ko doživljava i proživljava taj savez. Ta saradnja često može biti bolna. Kritički slojevita. Autoironična. Biti u stanju kritikovati samog sebe, izvrgnuti se ruglu je snaga a ne slabost mode. Mode koja teži umjetnosti.
Naravno da takve težnje nisu obavezne, jer na kraju krajeva svako ima svoj doživljaji mode i umjetnosti ponaosob. Moda i umjetnost sasvim odvojene jedna od druge funkcionišu sasvim uredu ali se ponekad može desiti istinska magija ako se prožimaju kao jedinstven akt.
Fotografije: Emina Vejzović
https://www.facebook.com/Emina-Vejzovi%C4%87-Photography-750332858339083/?fref=ts
