Čin rođenja je trenutak u kojem “jedno” tijelo postaju “dva” i momenat u kojem se zapravo dešava prvi susret majke i bebe kao zasebnih bića. Poznato je da je to podjednako traumatično za oboje, jer svaki je početak težak. Naročito kad se rađa život, koji prvi put, iz gotovo sterilnih uslova, upoznaje spoljni svijet.
Kontakt koža na kožu je ljekovit za bebu bilo koje dobi, ne samo po rođenju, već i kad vaš mališan ima nekoliko dana, sedmica mjeseci. Naročito se preporučuje majkama koje imaju problem sa dojenjem. Prednosti za bebe koje sa majkom imaju kontakt kožu na kožu su višestruke, ali se pozdano zna da zbog te vrste bliskosti imaju ujednačenije disanje i otkucaje srca, da manje plaču, nivo šećera u krvi im raste, bolje i duže spavaju te bolje zadržavaju toplinu od onih koje se poliježu u krevetić pored majke. Uostalom, ležeći na majčinim grudima, bebe slušaju najljepšu muziku – otkucaje maminog srca, koja ih opušta i uspavljuje.
“Od rođenja, dodir je od ključnog značaja za dečiji psihički i fizički razvoj. Bebe žude za bliskim kontaktima jer imaju potrebu da ponovo stvore uslove iskušene pre rođenja. Bebe koje su doživele dodir kože na kožu su smirenije i bolje spavaju, što pomaže sazrevanju mozga. Izlaganje bakterijama na koži majke, pomaže razvoju imunog sistema”, navode iz UNICEF-a Srbija, odakle kroz kampanju “Svaki trenutak je važan” ukazuju, između ostalog, na značaj kontakta koža na kožu, podsjećajući roditelje na važnost fizičkog kontakta i taktilnog podsticaja (dodira) za razvoj djeteta.
Kontakt koža na kožu je moguće ostvariti i kada je u pitanju carski rez, čak i za vrijeme dok majku ušivaju, osim ako postoje medicinski razlozi koji to sprečavaju. Naravno, ako bebi nije dobro, prvo je potrebo da se njeno stanje smiri, ali prijevremeno rođene bebe koje nemaju problema sa disanjem (RDS) mogu da budu u kontaktu koža na kožu, a kod njih kao i kod terminskih beba takav kontakt brzo smiruje disanje na normalni nivo.
Osim važnosti ranog hranjenja za stvaranje privrženosti, beba u naručju majke može pomoći da tijelo brže izbaci posteljicu, čime se smanjuje rizik od obilnog postporođajnog krvarenja. Bebe koje nisu bile izložene lijekovima tokom poroda instinktivno žele doći do majčine bradavice i početi dojiti, što je i naučno dokazano još 1980. godine.
Takođe, ovakav dodir omogućava mami i bebi da se upoznaju. Mame u ovom slučaju imaju veću vjerovatnoću da se osjećaju sigurno i udobno u ispunjavanju potreba bebe. Oksitocin je zaslužan za majčinsko zaštitničko ponašanje, a njegovo lučenje potiče se upravo dodirom koža na kožu i dojenjem. Bebe će, s druge strane, odmah spoznati majčin miris, dodir i glas koji će ih smirivati svih narednih mjeseci i godina života.
Istraživanja doktora Johna Kennella, pionira na polju neonatalne njege, i njegovog kolege, dr. Marshalla Klausa, pokazaa su da su majke čije su bebe ostale s njima od rođenja nadalje uspostavile bolju vezu i bile puno pažljivije prema potrebama svoje bebe nego je to slučaj sa bebama koje su odnesene na dječji odjel kako bi se o njima brinuli “stručnjaci”. Te su bebe takođe, pokazala su sitraživanja, zdravije i generalno inteligentnije mjesecima, pa čak i godinama poslije.
Jer, dodir je tako jednostavan, tako instinktivan. Za novi život on je najtoplija dobrodošlica, najsigurnija luka i najveća podrška.
