Leonard Koen, čovjek koji je odgovoran za neke od najljepših stihova o ljubavi koje je ovaj svijet ikada čuo, imao je taj rijedak talenat da od običnih riječi stvara čaroliju koja spaja ljude širom svijeta, prevazilazi sve jezičke, geografske i religijske barijere i dira pravo u srce. Baš takva je “Dance me to the end of love“, himna ljubavi i jedna od njegovih najpoznatijh pjesama. Ali, malo ko zna da je pjesnik ljubavi inspiraciju za predivne stihove dobio iz najvećeg užasa u historiji.
“Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic ’til I'm gathered safely in
Lift me like an olive branch and be my homeward dove
Dance me to the end of love”
https://www.youtube.com/watch?v=SWCZFvpJFyw
Zamislite samo koliko je parova prvi ples na svadbio plesalo baš uz te nježne riječi i hrapav glas Leonarda Koena. “Dance me to the end of love” prvi put je objavljena 1984. godine na Koenovom albumu “Various Positions” i odmah je postala svjetski hit – koji se i dan danas rado sluša uz čašu vina i zagrljaj voljene osobe. Melodija prati tipičan grčki folk ples Hasapiko, što i ne čudi, budući da je Koena veliki dio života vezivao za grčko ostrvo Hidra – tu je upoznao Norvežanku Merien, ženu koju je volio do kraja života, iako nisu bili zajedno.
Veliki broj njegovih najnježnijih pejsama inspirisan je baš tom ženom, pa se tako dugo vjerovalo da je i ova himna ljubavi posvećena njoj. Ali, Koen je u intervjuu 1995. godine za CBC radio otkrio da je inspiracija došla sa mnogo, mnogo mračnijeg mesta. Ova pjesma zapravo, kroz ljubavne stihove, priča o patnji, smrti i stradanju.
Ovo je pesma o Holokaustu.
“Interesantno je kako porijeklo svake pjesme vodi do zrnceta, do sjemena koje vam neko da ili koje vam svijet da i to je ono što proces pisanja pjesme čini mističnim. Međutim, ta pjesma nastala je pošto sam čuo ili pročitao ili saznao da su u logorima smrti gudački kvarteti bili primorani da sviraju pored krematorijuma. Svirali su dok se odigravao horor, a sudbina tih ljudi bio je taj isti horor. Svirali su klasičnu muziku dok su njihovi sapatnici zavorenici ubijani i spaljivani. Taj stih “Igraj sa mnom do tvoje lepote, uz goruću violinu” govori o ljepoti postojanja i o njegovom kraju“, ispričao je pjesnik.
Koen je rođen i odrastao u uglednoj jevrejskoj porodici i bio je izrazito religiozan, što se odražavalo i u njegovoj muzici i na nastupima. Ali, njegova poruka nikad nije bila očigledna, uvijek je kroz stihove koje pjeva slao mnogo dublju i snažniju poruku – baš to je bio slučaj i sa ovom pjesmom.
Zanimljivo je da je “Dance me to the end of love” i naziv djela škotskog slikara Džeka Vetriana, romantične slike para koji pleše na svadbi. Slika je inspirisana baš Koenovom pjesmom, ali izgleda da je i slikaru promaklo pravo značenje njegovih riječi.
Izvor: Noizz.rs
